Dziś Dzień Singla!

- To dość osobiste pytanie redaktora Sylwka Wasiaka "Czy jestem singlem" skierowane w moją stronę nie tyle mnie zaskoczyło, co rozbawiło, chociaż nie będę ukrywał, że materia ta, która przecież dotyka mojego życia, i jak Państwo zapewne rozumieją, nie jest łatwą do opisywania, czy snucia na ten temat swoich różnych wywodów, refleksji, czy odczuć, bo każde życie jest odrębnym zapisem naszej indywidualnej drogi. Singiel singlowi nierówny, tak samo, jak życie w związkach czasami jest przecież diametralnie inne – odpowiada nam Marek Kościółek. - Ze względu jednak na naszą wieloletnią znajomość, zgodziłem się podzielić swoim zdaniem w tym zakresie. Chcę jednak zaznaczyć, że to jedynie próba krótkiego opisu. Nie da się bowiem sprowadzić tego tematu do tych kilkunastu zdań, niemniej jednak każda taka próba jest warta dialogu, bo to część naszego życia. Godnym zaznaczenia wydaje się również fakt, że wybory o tym, czy jesteśmy singlami, singielkami, czy żyjemy w związkach, są wynikiem naszych różnych osobistych doświadczeń, doznań i przeżyć. I najczęściej dopiero z czasem zaczynamy rozumieć, dlaczego nasze życie jest takie, a nie inne. I tak było i jest w moim przypadku.
Jako singiel w wielu aspektach życia doświadczam więcej spokoju niż pozostali. Mam po prostu więcej czasu dla siebie samego. A czas tutaj odgrywa ogromną rolę, bo pozwala mi nie tylko na spełnienie swoich zawodowych ambicji, pasji, czy innych życiowych zamierzeń. On jest również drogowskazem, bo umożliwia na zachowanie tak ważnego dla mnie dzisiaj życiowego balansu. I wiem, że to nie jest takie proste i oczywiste, jakby się mogło wydawać.
Nie ma jednak, co ukrywać, że takie życie narażone jest również na wiele zwątpień, pokus, czy zwykłych odrealnień od codzienności. I tutaj należy zachować szczególną ostrożność. Nie da się bowiem nie odczuwać występujących w życiu każdego singla, czy singielki, chwil osamotnienia. To jest największa cena takiego życia. Dlatego akurat ta materia wymaga od nas szczególnej delikatności i wnikliwej analizy. I uważam, że to, co nas spotyka w życiu, może stać się naszą tarczą i siłą w dalszym jego etapie.
Jako singiel potrzebuję przestrzeni do samorealizacji. W moim przypadku od lat jest to sztuka i praca. To również natura, czy duchowość, ale przede wszystkim, to moje relacje z innymi ludźmi, czynią mnie silnym i pozwalają na zmierzanie się z własnymi słabościami, czy codziennością. Szczególnie jednak bliskie mi są te wieloletnie relacje, bo one wyróżniają się trwałością. I co ważne nie są pozorowane i udawane.
Moim fundamentem jest również moja rodzina. A dzięki jednemu z moich braci (mam ich trzech), mogę obserwować i tworzyć relacje z jego dziećmi. To dla mnie ważne i potrzebne doświadczenie. I bez udawanej skromności, mogę przyznać, że chciałbym mieć takiego wujka, jakim sam dla nich jestem.
Każdy człowiek, tak jak singiel i singielka, posiada własny rytm życia. Osobiście doceniam w tym swoim rytmie niebywałą różnorodność i poczucie niezależności. Jednak każdy nasz wybór, szczególnie ten osobisty, jest okraszony również uczuciami nieprzyjemnymi. Warto o tym pamiętać, jeśli ktoś zamierza decydować się na takie życie świadomie.
Dlatego życzę każdemu singlowi i singielce, by czerpali ze swoich doświadczeń, by dzielili się ze światem tym, co dla nich ważne. By żyli zgodnie z własnymi przekonaniami i wartościami, by napotykali więcej zrozumienia ze strony innych, ale przede wszystkim życzę, by mogli realizować siebie i by czuli się potrzebni. Bo każdy z nas ma swoje miejsce do wypełnienia i każdy potrzebuje drugiego człowieka, a kiedy już zamknięcie się we własnej samotni, to życzę Wam tam również, wiele refleksji i duchowych przeżyć.
A jak już nie będziecie singlami i singielkami, to życzę Wam udanej i dojrzałej relacji partnerskiej, bo przecież, jak to w życiu, nigdy nic nie wiadomo – przekazał nam M. Kościółek